#Bonne_fête de #Pâques #Pessah #SizdahBedar #سیزده_بدر #شم_النسیم

Pâques Fête du monde-Depuis 7000 ans Les Perse fêtent le SIZDAH-BEDAR au treizième jour du printemps en pique-niquant dans la nature.

 

#Bonne_fête de #Pâques #Pessah #SizdahBedar #سیزده_بدر #شم_النسیم

سیزده بدر جشن جهان  میترا هفت هزار سال پیش گفت و از شش هزار سال پیش جشن
جشن بهار جشن سیزده بدر و فلسفه ۱۳ بدر

بروایت سیاوش اوستا

  

از هنگامه ایکه میترا شهریگری آریائی را پایه نهاد همزمان علوم هفتگانه را به بشر آموخت که از جمله ستاره شناسی و نجوم بود و سال را به دوازده ماه و هر ماه را به سی روز و هر هفته را به هفت روز و هر سه ماه را به فصلی که در هنگامه هائی همین فصلها نیز سال بودند تقسیم کرد

.

او که پای گذار شهریگری و خردورزی و دانش پژوهشی انسان و پیام آور دوری و گریز از  توحش و حرکت خردمندانه  به سوی مدنیت و شهریگری بود جشن، شادی، ترانه رامشگری و خنیاگری ، موسیقی، پایکوبی و دست افشانی پاک را نشانه و دلیل محکم و پایداری برای رشد روح و روان و جسم و اندیشه آدمی دانست.

 

 لذا هر روز را نامی نهاد و هر نام را بهانه ای و با هر بهانه ای جشنی.

 

 «جشن بهار» که امروزه به «نوروز» شهرت یافته است از نخستین روز فروردین آغاز و تا دوازدهم فروردین به نام و یاد دوازده ماه سال و دوازده امشاسپندان و فرشتگان نیکی و پاکی و مهرگستر اهورائی بود ادامه یافت و پایان این جشن خجسته بهاری در سیزدهمین روز بهار با خروج از روستاها و شهرها و به دامان دشت و بوستان و گلستان و کنار آب رفتن و با بزرگداشت طبیعت زیبا، پایان جشنواره بهار را همه با هم بسان کنگره و نشستی بزرگ جشن میگرفتند.

 

 پاسداشت و سپاس از سبزه و سبزوار و طبیعت که با برکت گرفتن از خورشید آن مهر تابان به زمین و انسان، حیات و هستی میبخشد از فرامین اهورائی و اوستائی شد. از نخستین روزهای بهار و واپسین روزهای زمستان سرد در پاسداشت سبزه و سبزوار و طبیعت و رویش و شکوفائی, انسان آریائی سبزه ای در خانه می اندازد و در پایان جشنواره بهاری و در سیزدهمین روز بهار سبزه ی در  خانه رشد یافته  را به سبزستان طبیعت برده و در آب روان آنرا رها میکند

 

 «سیزده به در چارده به تو سال دگر خانه شو»

یکی دیگر از برنامه های «جشن سیزده بدر» دید و بازدیدها و آشنائیهای عمومی بوده است برای برگزیدن همسر. دختران و پسران در جشنواره سیزده بدر از شهرها و محلات و روستاهای مختلف در فضای باز و آزاد طبیعت با هم آشنا میشده اند و تا پایان فروردین ماه و اردیبهشت و خرداد ماههای برگزاری جشنهای پیوند زناشوئی و همبستگی خانوادگی بوده است و بزرگترین و بیشترین جشنهای عروسی در «بهار» و «مهرگان» و «سده» برگزار میشده است.

 

چنانچه در سال 1990 در نخستین چاپ کتاب آئین اوستا نوشتیم :

 جشن سیزدهمین روز بهار که از فرهنگ و تمدن هفتهزار ساله آریائی میترائی برخاسته است به تمامی ملیتها و اقوام و ادیان جهان منتقل شده است.

براساس نوشته های تاریخی هرودت و کتاب مقدس عهد عتیق  ایران از دوران ایلامیان که هزاران سال بر جهان حاکم بودند و نیز در دوران هخانشیان ایران بر بیش از یکصد و سی کشور حکومت میکرده است و بهمین دلیل اکنون اکثر کشورها با استان تمام میشود چون گرجستان ارمنستان ترکمنستان قزاقستان پاکستان و افغانستان و تاجیکستان و و و  و اینگونه است که تمامی جشنهای آریایی ایرانی نه تنها در ادیان یهودی و مسیحی که در میان ملتهایی که این دو دین را ندارشتند  نیزنفوذ کرده میبینیم.

جشن سیزده بدر نزد مسیحیان به جشن پاک (پاکی طبیعت) مشهور است که واژه پاک پارسی است  ونزد یهودیان با نام پساح..

 

جشن سیزده بدر در تاجیکستان

 

مصر باستان نیز که یکی از صد و سی کشور همبسته با ایران بوده است نیز سیزده بدر را جشن میگیرد و  از دوران فراعنه که به پنجهزار سال پیش میرسد  جشن بهار  با نام "شم الربیع و شم النسیم" بوی بهار جشن میگیرند و در پایان دومین هفته آن به دشت و دمن و کنار رودخانه ها و آب رفته و اینروز را گرامی میدارند و درست سنت سیزده بدر آریائی را انجام میدهند. «شم النسیم» یک روز تعطیلی در این کشور است

.

جشن بهار در چین نیز از هزاران سال پیش به مدت یک هفته و دومین هفته بهار برگزار میشود و یکی از بزرگترین جشنهای این کشور است.

در جشن بهار سال گذشته در چین بیش از هجده میلیارد پیامک رد و بدل شد، و برخی از بودائیان بر این باورند که در نخستین روز بهار بودا کاخ پادشاهی را رها کرد و به طبیعت زیبا رفت و در سیزدهمین روز بهار صدها تن به او پیوسته و در پیرامون او سفره های جشن بهار را گسترانیدند.

 

یهودیان جهان جشن بهار و سیزده بدر را با عنوان «پسح» میشناسند و روز خروج آنها از سرزمین مصر میباشد.

 

موسی به نزد فرعون آمده و از او پروانه میگیرد تا به قوم یهود اجازه بدهد تا جشن سیزده بدر را که یک سنت دیرین است برگزار کرده و به  به پیک نیک بروند.

 

 فرعون موافقت میکند و شتابان موسی فرمان را به مردمش میدهد تا ثروتها را جمع آوری نموده و گوسفندان را قیمه کنند و بدون فرصت برای ساختن خمیرترش برای نان نانهای فطیر را پخته و در بامداد سیزدهمین روز بهار برای پیک نیک سالانه سیزده بدر از شهر خارج شوند.

شبانگاه که فرعون بازگشت یهودیان را نمیبیند سپاهش را به دنبال آنها روان میکند

برخی بر این باور هستند که جشن پوریم یهودیان که گرامیداشت کشتن هامان نخست وزیر خشایارشاه و هزاران ایرانی میباشد نیز در سیزدهمین روز از بهار عملی شده است

در این باره مهرورزیده دو برنامه تلویزیونی مارا ببینیدُ

 

در باور تمامی زرتشتها و مانی و مزدک نیز سیزدهمین روز بهار جشن بزرگداشت طبیعت و برگزاری پیک نیک بزرگ است

.

در باور مسیحیان جشن سیزده بدر با نام «پاک» که نامی آریائی ایرانی است و بیانگر پاکی و تمیزی طبیعت میباشد بعنوان روزی که عیسی مسیح را  به صلیب کشیده اند و او دیگر بار حیات گرفته است بهترین و بزرگترین جشن و عید آنهاست

 

رومیان که اسرائیل و یا فلسطین آنزمان تحت استعمارشان بوده است اعدامها ی سالانه را در روز سیزده بدر که همه مرد م از خانه بیرون و به پیک نیک میرفته اند برگزار میکرده اند تا بالاترین تماشاچی را برای ترساندن یهودیان تحت استعمار داسته باشد  بدین رو روز به صلیب کشیدن مسیح در سیزدهمین روز بهار و در جشن پاک طبیعت بوده است

 

توضیح دو نکته ضروریست: نخست اینکه اگر در رابطه با روز برگزاری جشن سیزده بدر ایرانی اوستائی آریائی با جشنهای چینی، مصری، یهودی، مسیحی و .. چند روز اختلاف مشاهده میشود بر اساس سنجش روزها و سال بر اساس خورشید و ماه است.

 

تنها سالشمار ایرانی آریایی هفت هزار ساله  ثابت و عقلی و منطقی است زیرا بر اساس خورشید محاسبه میشود و هر دو سه سال فقط یکروز عقب یا جلو میرود  اما دیگر سالشمارها چون قمری میباشد و بر اساس ماه تنظیم میشود هر سال رقصان و متغییر است و این مورد  اصلی ترین دلیل اختلافات چند روزه با جشنهای «شم النسیم»، «پسح»، «پا ک» و غیره با «جشن سیزده بدر» ماست هر چند سالشمار میلادی و عبری تقریبا در یک ماه و یک هفته فقط روزش متغییر است

.

نکته دوم مسئله نحسی بودن سیزده میباشد. ایرانیان هرگز سیزده را نحس ندانسته اند و این برداشت از فرهنگهای دیگر گرفته شده است: یونانیان دوازده نماینده بعنوان سخنگویان دوازده اله و خدا داشتند که روزی سیزدهمین فرد وارد جمع دوازده میشود و چون نمایندگی او پذیرفته نمیشود، سیزدهمین فرد دوازده تن دیگر را به قتل میرساند و از آن پس سیزده بعنوان نحسی از فرهنگ یونانی به دیگر سرزمینها سرایت میکند

.

حتی برخی از آمیختن ماه قمری در برابر ماه و خورشید در سیزدهمین روز بهار سخن گفته و بر این باور بوده اند که این تصادف یک سیاهی و تاریکی روزانه ای را در پی داشت.

 

 در فرهنگ مصر و فراعنه نیز در سیزدهمین روز بهار موسی تمامی یهودیانی که نقش مهمی در ساختار اداری کشور داشتند، یعنی بردگانی که سخت ترین کارها را انجام میدادند را از مصر خارج کرده و کارهای دولت و ملت برای چند ماه فلج میشود بدین رو مصریان نیز سیزده  را بعنوان روزی نحس گرفته بودند.

 در فرهنگ مسیحیان نیز سیزدهمین عضو گروه حواریون عیسی که در شبانه سیزده بهار به فرزند خدا خیانت کرده و او را لو داده و در سیزدهمین روز بهار او را به صلیب میکشند نیز روزی نحس محسوب شده است.

 

 در فرهنگ سیاهپوستان و سرخپوستان نیز در سیزدهمین سال آفرینش هستی واقعه ای سهمگین و ناگوار پدید میآید و زلزله ای بزرگ بخشی از زمین را ویران میکند

 

در نگاه برخی از سامیان سیل بزرگ و ویرانگری که همزمان با کشتی نوح پدید آمد در سیزدهمین روز بهار بود

.

اما با همه اینها ما تمامی نیکیها و پاکیها و خوبیهای هستی و مهر تابان و طبیعت سرسبز بهار زیبا و شکوفا را سالها و قرنها و هزاره هاست که بعنوان سیزده بدر و یکی از بزرگترین جشنهای بیرونگردی و به دشت و دمن رفتن و در طبیعت زیبای جهان دست افشان و پایکوبان بودن گرامی داشته و جشن میگیریم